Na Lyngen, de Tromsø Skyrace en het betere stretchwerk is het nu tijd voor het wat minder hoge noorden. Een trekking door Reinheimen gecombineerd met een meerdaagse rondtocht door Sunnmøre, beide gebaseerd op "Bergtochten in Noorwegen" van Jolanda Linschooten.
 |
| Reinheimen |
Vanuit Tromsø neem ik het vliegtuig naar Oslo, waar ik een rondreizende Sofie en Oskar ontmoet. Samen rijden we naar Lom, om daar een pint te drinken met een Vlaamse inwijkeling en tevergeefs op zoek te gaan naar de lokale elanden. Onderweg maken we een tussenstop in Lillehammer, waar Noorse meisjes leren vliegen.
 |
| Lillehammer |
De dag erna zet Sofie me af aan het begin van de tolweg richting Tunga, strik ik mijn veters nog eens goed vast en hoop dat het weer niet al te dramatisch wordt (het schijnt een slechte zomer te zijn, 't was me nog niet opgevallen). Na een uurtje wandelen begint het te regenen, en naarmate ik hoger kom gaat die regen over in sneeuw. Eens ik voorbij Pytbua ben zet ik mijn tentje en muts op en kruip ik lekker diep in mijn slaapzak weg terwijl het buiten waait en sneeuwt (10 augustus, jawel). Rond 5u sta ik even op om te zien hoe het terrein erbij ligt en word ik verwelkomd in een landschap waarin alle kleur ontbreekt.
 |
| Het betere Noors zomerweer |
Uit het veiligheidstouw dat permanent voorzien is aan de pas tussen Pytbua en Reinheimseter leid ik af dat het hier blijkbaar altijd wat aan de gladde kant is. De laag verse sneeuw helpt uiteraard niet, en met het nodige getouwtrek en geschuif kom ik behoorlijk opgewarmd boven op de pas aan om te zien dat de afdaling er brokkelig, maar wondermooi bijligt. Talus met verse sneeuw? Can do!
Na twee keer tegen dek gegaan te zijn bereik ik veiligere oorden en daal ik verder af tot in Reindalseter, waar ik even binnenspring om een koffie te drinken en een onderlaagje uit te doen. De zon is er zowaar even doorgekomen en de route daalt verder naar het stuwmeer Zakariasvatnet. Iets hoger heb je een kleiner en erg mooi meertje Sildevatnet, waarlangs ik overnacht.
 |
| Kamperen langs Sildevatnet |
De volgende dag regent het opnieuw zowat de hele tijd, en besluit ik om in Kaldhussaeterhytta te overnachten. Ik loop hier al drie weken met natte voeten rond, eerst in botinnen die niet meer droog geraakten, nu in trailrunners die wel snel drogen maar even rap nat worden, dus hak snel wat hout om alles even te drogen. Tegen dat ik de kachel aangestoken heb, komen er vier vrolijke Noorse wandelaarsters binnen. Ze waren van plan geweest om naar de hogergelegen Danskehytta te gaan, maar zijn halverwege toch maar teruggekeerd wegens de verse sneeuw. Normaalgezien krijg ik niet veel kansen om mijn Noors te oefenen aangezien de weinige noren die ik ontmoet deftig Engels kunnen, maar deze kans is te goed om voorbij te laten gaan. De dames blijken gepensioneerde en geduldige leerkrachten en die avond wordt er vooral traag en netjes bokmål gesproken. Rond 21u komen er nog 4 Zwitserse studentes toe die na een nacht op de camping genoeg hadden van de aanhoudende regen. Het is hun eerste keer in Noorwegen, het huttensysteem kennen ze niet, dus stof tot converseren genoeg.
De dag erna is een korte dag naar Herdalseter, dus ik vertrek pas 's middags in een mislukte poging om tussen de regenbuien door het plateau over te steken. Bij beter weer lijkt het me trouwens erg leuk om boven op dat plateau te kamperen, van waaruit je onder andere Heregga kan beklimmen. Gezien het weer loop ik maar door naar Herdalseter, waar ik in het Grjotdal met zicht op Heregga overnacht.
 |
| Grjotdal en Heregga |
Van de volgende etape maakt Jolanda Linschooten zich nogal kort vanaf. "Prachtige route" staat er tussen haakjes in de beschrijving. Wat ik die dag te zien krijg zijn gletsjermeertjes, een wat geëxponeerde maar eenvoudige scramble en een graat van +/-500m via de top van de fotogenieke (excuses voor de vele foto's) Holeegga (1569). En dat allemaal voor mij alleen! Laat me dan ook nog mijn loopschoenen aanhebben en een redelijk lichte rugzak, vet! De route tussen Herdalseter en Geiranger staat overigens bekend als de Dronningrutta (dronning = koningin) omdat koningin Sonja hier wild enthousiast over bleek. Mathilde lijkt mij een toffe madam, maar ik zie het haar niet meteen doen.
 |
| Terugkijken op Grjotdal en Herdalseter |
 |
| Het eerste stukje van Holeegga vanop Bolletehornet |
 |
| Holeegga |
 |
| Holeegga |
 |
| You guessed it: Holeegga |
Na Holeegga is het 1567m afdalen naar Geiranger. Ik heb de afgelopen dagen weer erg weinig mensen gezien (buiten de acht dames in Kaldhusseter), maar eens in de buurt van Geiranger is het zonder meer druk. Ik blijf op de eerste camping die ik tegenkom omdat ik vrees dat er op de lager gelegen camping nog een pak meer mensen zullen zijn. De dag erna is een anti-climax van jewelste. Prachtige natuur verkracht door massatoerisme. Een cruiseschip met daarrond kleinere bootjes om de hordes passagiers aan wal te brengen en een stuk of 20 bussen zorgen ervoor dat je dieseldampen inademt in plaats van berglucht terwijl geen van de mensen verder lijkt te gaan dan de parking. Ik begrijp het allemaal niet goed, voel me weeral de vreemde eend in de bijt en twijfel om alvast al zwemmend de fjord over te steken om hier zo snel mogelijk weg te zijn, maar besluit op mijn tanden te bijten en het nog een half uur uit te houden tot tot de ferry naar Hellesylt vertrekt. Hellesylt is gelukkig een stuk rustiger dan Geiranger, waar ik van mijn leven niet terug zal keren.
 |
| Geiranger, de dieselgeur beeld je je zelf maar in |
In Hellesylt neem ik de bus naar Stranda, om van daaruit een "Ronde van Liasetra" door Sunnmøre te maken. Tegenover het busstation van Stranda is er een G-Sport, waar ik de nodige bevoorrading insla. Ik heb geen geluk met het liften, waardoor de ±15k over asfalt tot Liasetra erbij gewandeld worden. Waar de vallei breder wordt zijn er kampeerplaatsjes genoeg.
De volgende ochtend is het weer abnormaal goed. Blauwe hemel, zon, geen wind, ik weet niet goed wat me overkomt, mijn voeten zijn zelfs droog. En laat ik nu net vandaag aan Slogen passeren. Ik stap Patchelhytta en Slogen eerst voorbij, zet mijn tentje op net boven Isavatnet en ga met een bijna lege rugzak de berg op. Moeilijk of technisch is Slogen niet, en door de populariteit van de route is het allemaal lekker relax en op de top wordt er Noorse en Belgische chocolade uitgewisseld. Met de Skyrace nog vers in gedachten kan ik het tempo moeilijk laag houden en huppel ik de berg weer af, om meteen in mijn privé-meertje te duiken (om er 5 seconden later rillend weer uit te komen, een laagje isolatie zou soms toch welkom zijn).
 |
| Uitzicht vanop Slogen |
 |
| Zicht op Slogen vanuit de tent |
 |
| Slogen, de tent en het zwembad |
De afdaling richting het dorpje Urke gaat via een duidelijk en goed pad. Eens je het pad naar Velleseterhytta opgaat is het duidelijk dat er aan deze kant een stuk minder mensen komen. Hoe hoger je komt, hoe minder het pad is aangegeven, en de pas waar je over moet net voorbij het gletsjermeer is behoorlijk brokkelig. Als de rotsblok waarop ik sta begint te schuiven en met het nodige kabaal 50m lager in het gletsjermeer belandt, bedenk ik me dat ik die helling beter niet diagonaal was overgestoken. Beter is het om tot op het einde laag te blijven, om er dan recht op te klimmen. Een betere route-markering zou hier ook wel nuttig zijn om problemen te vermijden.
Bij de afdaling is het verschillende keren kiezen tussen blokkenvelden of sneeuwvelden. Het is nergens echt steil, dus ik glij vrolijk de berg af richting Velleseterhytta. Het stuk langs het meer is wel wat zoeken, maar de DNT-route is hier dan weer wel goed aangegeven langs de eenvoudigste weg door de talus.
 |
| Velleseterhytta |
De volgende dag richting Patchelhytta is behoorlijk kort. Op de kaart staat er een pad ingetekend waarlangs je de afdaling tot in Brunstadsetra kan vermijden. Op het terrein is er geen pad te vinden en is het een kilometer bushwacken. Er is wat bewolking komen opzetten vanuit de fjorden, maar eens boven de 500m kom je daar weer bovenuit, wat mooie zichten oplevert. Aan de pas naar Patchelhytta ga ik nog even de schouder van Skardtinden op om een uitzicht te krijgen, zeker de moeite om die extra 200m te klimmen.
 |
| Terugkijkend op Brunstadsetra |
Bij het afdalen naar Stranda heb ik wat meer geluk met het liften. De bestuurdster draagt Inov-8's, dus na 10sec gaat de conversatie over trailrunnen.
Na een nachtje Stranda (waar ik in de supermarkt een vreemd bier ontdek) neem ik de bus naar Ålesund. Er is maar één camping in de buurt van Ålesund, en laat daar net langs dat weekend een festival doorgaan. De camping zelf is met 180NOK een stuk duurder dan die van Tromsø en ik heb het gevoel dat ik vuiler ben na de douche dan ervoor, dus dat is al geen succes. Het stadje zelf is ook zo overladen van toeristen dat het me eigenlijk dik tegenzit. Het resultaat is dat ik de reis afsluit zoals ik ze begonnen ben, met een nachtje op de luchthaven (gratis wifi en Netflix kunnen al eens leuk zijn na een maand in de bergen). De luchthaven van Ålesund wordt echter wel afgesloten rond middernacht, en het bankje van het buskot is te kort voor mij, zodat ik er uiteindelijk niet beter op vind dan op het grasveld langs de parking mijn slaapzak uit te rollen en daar te slapen.
 |
| Belgisch bier met appelsien en koriander? |
